Haririk gabeko komunikazioan ohikoa den galdera da ea 5G-k mikrouhinak edo irrati-uhinak erabiltzen dituen. Erantzuna hau da: 5G-k biak erabiltzen ditu, mikrouhinak irrati-uhinen azpimultzo bat baitira.
Irrati-uhinek maiztasun elektromagnetikoen espektro zabala hartzen dute barne, 3 kHz-tik 300 GHz-ra bitartekoa. Mikrouhinek espektro horren maiztasun handiko zatia adierazten dute zehazki, normalean 300 MHz eta 300 GHz arteko maiztasun gisa definitzen dena.
5G sareek bi maiztasun-tarte nagusitan funtzionatzen dute:
6 GHz-tik beherako maiztasunak (adibidez, 3,5 GHz): Mikrouhinen tartean sartzen dira eta irrati-uhintzat hartzen dira. Estalduraren eta edukieraren arteko oreka eskaintzen dute.
Milimetro-uhinen (mmWave) maiztasunak (adibidez, 24–48 GHz): Hauek ere mikrouhinak dira, baina irrati-uhinen espektroaren muturra hartzen dute. Abiadura ultra-altuak eta latentzia baxua ahalbidetzen dituzte, baina hedapen-eremu laburragoak dituzte.
Ikuspegi tekniko batetik, 6 GHz-tik beherako zein mmWave seinaleak irrati-maiztasuneko (RF) energia motak dira. "Mikrouhin" terminoak irrati-uhinen espektro zabalagoaren barruko banda espezifiko bat izendatzen du, besterik gabe.
Zergatik da garrantzitsua hau?
Bereizketa hau ulertzeak 5G-ren gaitasunak argitzen laguntzen du. Maiztasun baxuko irrati-uhinek (adibidez, 1 GHz-tik beherakoak) eremu zabaleko estaldura bikainak eskaintzen dituzte, eta mikrouhinek (batez ere mmWave) errealitate areagotua, fabrika adimendunak eta ibilgailu autonomoak bezalako aplikazioetarako beharrezkoak diren banda-zabalera handia eta latentzia baxua eskaintzen dituzte.
Laburbilduz, 5G-k mikrouhin-maiztasunak erabiltzen ditu, irrati-uhinen kategoria espezializatu bat direnak. Horri esker, konexio zabala eta punta-puntako errendimendu handiko aplikazioak onartzen ditu.
Antenei buruz gehiago jakiteko, bisitatu:
Argitaratze data: 2025eko urriaren 28a
